آرامش (فقه)آرامش به آرام بودن، عدم حرکت و همچنین به معنی سکون داشتن و طمأنینه است و در باب صلات کاربرد دارد.. ۱ - کاربرد آرامش در فقهآرامش بدن در باب صلات از دو منظر قابل بررسی است: ۱– آرامش بدن در حال نماز، ۲- آرامش بدن در غیر حال نماز. آرامش بدن در اذکار و افعال واجب نماز، واجب است، امّا از ارکان نیست تا ترک آن از روی سهو یا فراموشی موجب بطلان نماز شود. آرامش بدن در اذکار مطلق (ذکرهایی که استحباب آن اختصاص به نماز ندارد) واجب نیست و در اذکار مستحب نماز، مورد اختلاف است. در وجوب آرامش مأموم در حال قرائت امام جماعت نیز اختلاف است. در وجوب آرامش بدن در غیر حال نماز مانند حال گفتن ذکر در دو سجده سهو و نشستن میان آن دو و خواندن خطبه نماز جمعه و نشستن میان آن دو، محل بحث است. ۲ - پانویس۳ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم‌السلام)، ج۱، ص۱۲۷. رده‌های این صفحه : آرامش | واجبات نماز
|